“Wat heeft zo’n beeld nou voor nut?”

Deze vraag kreeg ik zo nu en dan nadat ik een vijf meter grote wereldbol, gemaakt van zelf gevonden zwerfafval in het IJ liet drijven. De vraag zal nog veel vaker gesteld zijn. Rethorisch. Aan anderen.

 

 

 

 

“Mensen kijken er even naar, schudden hun hoofd en gaan weer door.”

Ja. Dat denk ik ook. Mensen zullen echt niet hun leven radicaal omgooien omdat ze een enorme Globe van zwerfafval in het IJ hebben zien dobberen.

Daar heb ik het beeld dan ook niet voor gemaakt.

Ik had ontdekt dat zwerfafval een enorm milieu-probleem was.

“Duhuh, dat weet toch iedereen!”

Ja. Nu.

Maar in 2010 wist niemand dit. Het was hooguit een ergerlijk fenomeen.

Of een symptoom van verval van Normen en Waarden.

Op de site van Milieu-Centraal stond: “Zwerfafval is geen probleem voor het milieu want het wordt structureel opgeruimd.”

Ik stapte naar Greenpeace, of zij het op de agenda wilden zetten. Zij vonden zwerfafval niet belangrijk genoeg om er aandacht aan te besteden. Op de site van Nederland Schoon kwam het woord ‘plastic soep’ nog niet voor. Journalisten vonden het belangrijker dat het flesje van Heineken groen werd in plaats van waarschuwen dat de inhoud steeds minder groen werd.

Niemand begreep dat ze met een holistische visionair te maken hadden

Ik bedacht een list: maak iets waar journalisten wel over berichten. Al het zwerfafval dat ik vond, ik zocht er niet naar, bewaarde ik. Na een jaar ben ik daar een enorme wereldbol van gaan maken.

Heeft de list gewerkt? 

The power of Art from The Power of One on Vimeo.

De ‘Wereld van Zwerfvuil’ was bedoeld om duidelijk te maken dat zwerfafval wel een milieuprobleem is. Nou, dat is gelukt. De initiatieven om iets aan zwerfafval te doen buitelen over elkaar heen.

Het beste bewijs is de pagina van Milieu Centraal over zwerfafval. Die nu heel andere informatie geeft:

Ik ben inmiddels met iets anders bezig. Met de bron van alle milieu-problemen. Hoe je het ook wendt of keert, dat zijn wij toch echt zelf! Hoe ik dat wil doen kan je lezen op The Power of One.

Weer krijg ik nauwelijks gehoor bij media, milieu organisaties en politiek.

Dus maak ik maar weer een groot beeld.

En weer krijg ik de vraag: “Wat heeft zo’n beeld nou voor nut?”

AMSTERDAM – Op World Ocean Day Is in FabCity in Amsterdam het schaalmodel van Plastic Madonna onthuld. Dit beeld is met 3D-printers gemaakt van gerecycled plastic en is een opmaat naar een veel grotere versie.

Voor degene in een wereld die niet schoon is
Die zich alleen maar ergert, alle dagen
Voor degene met de vraag, wat nog gewoon is
Moet nu weten, het loont niet om te klagen

Voor wie niet ziet dat we kunnen veranderen
Wie over problemen altijd door blijft zagen
Voor degene die alleen maar wijst naar anderen
Moet nu weten, het loont niet om te klagen

Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s gezonder
Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s bijzonder
Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s een wonder
Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s gezonder
Eén keer per dag!

Voor wie niet weet van z’n eigen krachten
Voor degene die slechts naar geluk kan vragen
Voor wie niets doet dan alleen maar wachten
Moet nu weten, het loont niet om te klagen

Voor degene met zwerfafval op z’n stoep
Die zich nog schaamt om het op te rapen
Voor wie iets doen wil tegen plastic soep
Moet nu weten, je mag ons gewoon na-apen

Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s gezonder
Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s bijzonder
Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s een wonder
Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s gezonder
Eén keer per dag!

Voor wie weet dat de kracht van één bestaat
Diegene weet het geheim van de plastic dame
Voor degene die een zwerfie heeft geraapt
Voor wie gewoon doet, we komen samen

Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s gezonder
Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s bijzonder
Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s een wonder
Zie, buk, raap, kiek, lach, deel, da’s gezonder
Eén keer per dag!
Eén keer per dag!
Eén keer per dag!
Eén keer per dag!
Eén keer per dag!
Eén keer per dag!
Eén keer per dag!
Eén keer per dag!
Eén keer per dag!
Eén keer per dag!

(c)2015 Dirruk

Toespraak van Dirk Groot bij vernissage Plastic Madonna op 8 juni 2015

Vandaag een jaar geleden heb ik Peter Smith voor het eerst in levende lijve ontmoet op World Oceans Day in Den Haag. (En Barbara Brandt ook trouwens). Ik kende hem een beetje via internet zoals meer mensen die hetzelfde deden als ik en waarvan er hier ook een aantal aanwezig zijn, namelijk zwerfafval opruimen. Minstens één stukje per dag en vaak nog meer. Druppels noemt Peter dat. Veel druppels samen maken een oceaan en gelukkig ben ik afgelopen jaar veel van die druppels tegengekomen en heb ik zelf ook andere mensen aan het druppelen gekregen, en waardoor ook weer andere mensen aan het druppelen gingen. Zo ontstond een kleine oceaan van geluk voor mij. En voor anderen.

Vorig jaar op World Oceans Day voelde ik ook druppels. In m’n ogen. Het verdriet dat me overviel toen Peter en andere sprekers daar lieten zien wat we de Oceanen en de Aarde aandoen werd me af en toe teveel. Maar ook waren er tranen van vreugde om te zien dat er zoveel mensen op een positieve manier iets aan proberen te doen. Iedereen op z’n eigen manier. Iedereen met kleine stapjes, maar allemaal mensen die niet bang waren om een druppel op een gloeiende plaat te zijn.

Die dag was geen ommekeer in mijn leven. Wel een bevestiging dat ik vooral door moest gaan met waar ik mee bezig was. Ik zag die dag dat er een nog groter doel was waarvoor ik deed wat ik deed. Ik ben namelijk iemand die zwerfie is gaan rapen voor de straat en voor de stad. Ik heb geen achtergrond en geschiedenis in het beschermen van het milieu en was en ben daarin eigenlijk een nitwit. Ik deed wat ik deed voor m’n kinderen, m´n familie, m’n vrienden, m’n buren, m’n stad. Ik raapte namelijk vanaf het begin geen zwerfafval van een ander, maar voor een ander. En voor mezelf natuurlijk. Ik kan namelijk slecht zonder anderen. Net als jullie allemaal. En uiteindelijk deed ik het dus ook voor de zee bleek die dag. Voor de zee waar we allemaal niet zonder kunnen.

Maar dat weet iedereen hier al. Neem ik aan. En wat we er aan kunnen doen om er voor te zorgen dat de oceanen niet verder vervuild raken weten we ook. Die ene zwerfie per dag. Raap hem op en laat het aan de wereld zien.

Peter schreef vanmorgen dat we kuddedieren zijn, dat er alleen een paar schapen over de dam moeten. Er zijn al heel veel schapen over de dam, maar er zijn ook heel veel kuddes. Ik voel mezelf natuurlijk geen kuddedier. Ik ben uniek. Lijkt me logisch. Maar in mijn eigen stad bleek een hele kudde unieke mensen te zijn die vrolijk met me mee is gaan lopen. En zo zie ik in het hele land langzaam maar zeker kuddes van doodgewone unieke mensen de dam over gaan.

Of je jezelf nou een kuddedier voelt of niet, je hoeft in elk geval niet te wachten op een herder. Soms betrap ik mezelf er wel eens op dat ik wacht op Peter of zelfs betrap ik inmiddels ook andere mensen erop dat ze wel eens wachten op mij.

Maar dat hoeft helemaal niet, je kunt gewoon beginnen, vandaag, nu, hier! Raap iets op, laat het zien. En als er niet meteen mensen met je meelopen: gewoon door blijven gaan. Je weet dat je iets goeds doet, daar kan nooit iemand slechter van worden. Ook voor Plastic Madonna kun je van alles doen. Iets kleins doen schijnt voor velen moelijker en minder vanzelfsprekend te zijn dan iets groots en meeslepends, maar als je heel veel kleine dingetjes doet, of als heel veel mensen iets kleins doen, dan is het ook groots en meeslepend.

Mijn verzoek aan de wereld en aan jullie voor zover nodig: doe iets kleins. Maakt niet uit voor wie, wat, waar of wanneer. En dat kan ook voor Plastic Madonna. Al lever je alleen maar één flesje in, al stort je maar één euro, al vertel je er alleen maar over. Dan al ben je een druppel die bijdraagt aan een schonere zee. En natuurlijk mag je ook grotere dingen doen. Een inzamelbak beheren bijvoorbeeld. Is ook heel makkelijk. En wie weet ben je wel goed in andere dingen, zoals het benaderen van media, coördinatie, techniek.

Om maar eens een klassieker uit de kast te halen: ‘ask not what Plastic Madonna can do for you, ask what you can do for Plastic Madonna”.

En tot slot mijn eigen persoonlijke invulling: word niet te serieus, blijf lachen. Vooral ook om jezelf. Gebruik je fantasie, focus op het positieve, doe raar, maak er een spel van.

Durf dus iets kleins te doen! En durf het uit te dragen en te laten zien. En wees daardoor gelukkig.

Om er nog maar eens een klassieker bij te halen,  durf te roepen “Ich bin ein druppel”.

Of nog mooier, de toekomstige klassieker: “Ik ben KLEAN!”

Dirk Groot  a.k.a Zwerfinator

Ik ga een beeld maken van 12 meter groot, maar dat is niet de uitdaging. Ik wil dit beeld op het strand van Rio de Janeiro exposeren, maar dat is niet de uitdaging. Ik wil dit doen tijdens de Olympsiche Spelen in 2016, maar dat is niet de uitdaging. Het beeld wordt gemaakt van gerecycled PET, van pet-flesjes gevonden op straat, ook wel zwerfvuil genoemd, ook dat is niet de uitdaging.

Van dat PET wordt filament gemaakt; met duizend 3D-printers gaan we het beeld printen. Deze techniek is er nu nog niet, maar dat is niet de uitdaging. Het zwerfvuil wordt verzameld door duizenden mensen één stukje op te laten ruimen en in de Plastic Madonna bak in hun woonplaats te deponeren, weer niet de uitdaging. Ik wil graag dat Doutzen model gaat liggen voor dit beeld, moeilijk maar niet zo moeilijk als wat echt de uitdaging is van dit project.

Wat is dan wel de uitdaging?

Om jou ervan te overtuigen dat dit alleen gaat lukken als JIJ meedoet! En niet denkt: “dat ene stukje dat ik kan bijdragen maakt niet zoveel uit.” Juist jouw bijdrage is het belangrijkste!

Wil jij mij helpen?

Ga je met mij de uitdaging aan? En wil je me helpen?

Meer info vind je op The Power of One.

Je kunt alvast beginnen door dit te retweten, dit op je Facebook pagina te zetten of nog beter; door er met je vrienden over te praten.

Opgeruimde groet,
Peter