Iedereen heeft zijn demonen. Zwerfie Spook
Mijn demoon noem ik arrogantie.
Ik geloof dat de mens een waanzinnig brein heeft waarmee hij fantastische dingen kan bedenken. Daarnaast hebben we de capaciteit om van iets te houden wat we niet kennen of snappen. We zien dingen in wolken, gezichten in manen en dieren in sterren. Iemand liep ooit tegen een mooie ronde steen aan, zag een wiel en reed weg in zijn Tesla…. na een bosbrand smaakte het wild lekkerder en PING zei de magnetron. Er stierven wat dino’s en planten en dat gieten we nu in onze auto’s en maken we tasjes van.

Dat laatste heeft ons ‘mens-zijn’ de afgelopen eeuw beheerst: wat kan je allemaal met aardolie doen… Het begon met olielampen, boeie: je steekt het in de fik en het brandt en je hebt licht. Later zag men andere potenties, wat nou stoom, BENZINE. Je giet het in een motor, starten en wegrijden. IEDEREEN een auto, maar dan wel in het zwart. Nog later ging men de aardolie nog verfijnder kraken en kwam men erachter dat je er kunststoffen mee kan maken. Onverwoestbare, goedkope, mooie, verfijnde kunststoffen: men begon te spreken over graden Shore, Nanometers, komposiet etc etc…. Iedereen een tasje. Altijd een flesje water bij je. Je auto tig procent lichter. Nooit meer je kozijnen verven. Tanden en pannen poetsen. En zelfs de letters die je nu leest bestaan mede dankzij kunststof.

Onverwoestbaar, prachtig niet? We worden regelmatig geconfronteerd met onze sterfelijkheid en vervolgens maken we iets dat bijna niet kapot kan! Mijn kinderen spelen met mijn Lego en Playmobil! Ik speelde daar rond de 40 jaar geleden mee….. Daarnaast kost het niets! Toch? Ze geven de hele dag plastic tasjes weg bij de Albert Heijn, de markt en de Turk, dus kan het niets kosten! Vele bronnen melden dat een tasje wel honderden jaren oud kan worden! Ge-wel-dig.
Met een beetje mazzel erven mijn kleinkinderen later mijn collectie plastic tasjes, doppen, flessen, visnetten etc etc etc….

Euh? Hoezo… MAZZEL? Zij erven het…. en hun kinderen ook. En die van hen. En de generatie daarna ook, en daarna en daarna en daarna en ga – zo – maar – door.

Ja maar waarom noem je dan je demoon? Waarom praat je over kunststof als je begint over arrogantie? Wat hebben kunststof en arrogantie met elkaar te maken. Ik vind een plastic tasje helemaal niet arrogant, veel eerder praktisch! Lekker makkelijk! Je krijgt hem en dan doe je er je in plastic verpakte komkommer in, zodat ie lekker lang vers blijft, je komt thuis en gooit hem weer weg. Daarna doe je er je oud papier in en gooit hem zo samen met je glossy magazine in de papierbak. Want eerst die glossy eruit halen, ja, dat vind ik wel errug moeilijk en ik recycle toch? Laatst gooide ik nog een schil in de groene bak, ook van plastic gemaakt overigens. Ik zet kachel altijd in de zomer op maar 20 graden celsius en onze boodschappen auto rijdt op elektriciteit… En ik maak geld over naar Wereld Natuur Peace. Zeur toch niet zo.

En daar komen we in het duistere rijk van de arrogantie. De luiheid. De onwillendheid. En de onwetendheid die daaruit ontstaat. Niemand dacht ooit dat die aardolie en de producten die daaruit voortkomen misschien wel een negatief effect kunnen hebben. Niemand wilde dat ook ooit onderzoeken, zoveel voordelen, daar moet je niet aankomen.
Een aantal onderzoekers die zich hier toch aan waagden werden uitgelachen en bedreigt door de industrie die hier veel geld mee verdient.
Al jaren, wat zeg ik, decennia weet men dat we op een doodlopende weg zitten. Olie eindigt als CO2 in de lucht en ons geliefde plastic drijft in zee en eindigt in een omweg in onze magen (zie jij ook de bitter ironie?). En ondanks dat we dit weten, ondanks dat de olie bijna opraakt, zie je dagelijks hoe bedrijven als Shell toch proberen om nog wat op te boren. Of bedrijven als Coca Cola structureel hun aandeel in de plastic soep proberen te ontkennen. Individuen die hun peukie van hun afgooien, hun sportdrank flesje van zich afgooien of na het bijvullen van de smeerolie die fles op de grond laten staan.
Alsof ze zeggen: ach, dat kleine beetje CO2, daar wordt de aarde niet warmer van, dat ene flesje, wat kan daar nou mee gebeuren.
Ach ja, 1 flesje doet niets…. 1 auto ook niet…. we leven echter met 7 miljard mensen zover we weten en de meesten hebben beschikking over auto’s, flesjes, tv’s, koelkasten, tasjes.

De arrogantie zit hem erin dat je denkt dat het vanzelf wel goed komt, we hebben ook andere rampen overleefd. Je hoeft niets te doen, we vliegen vanzelf wel naar de maan. Als iemand lastig doet, dan stopt iemand hem wel in de bak en als er wat zwerfvuil ligt, dan ruimt de gemeente medewerker dat wel op. Liever lui dan moe.
De arrogantie zit hem erin dat mensen geld, macht en imago belangrijker vinden dan een schone planeet. Ja maar, als ik het zwerfafval moet opruimen, dat vind ik vies en dan zie ik er raar uit en denken mensen dat ik geen belangrijke baan heb.
De arrogantie zit hem erin dat mensen niet weten wat er gebeurt met de resten van hun welvaart. Het afval. Het zwerfafval. Nergens op het nieuws zie je de aankomende tsunami van plastic soep. Niemand hoor je op de radio waarschuwen voor de microbeads in je vis, je honing of je Duitse bier.
Ach het valt wel mee, iemand lost dat wel op, daar hebben we de wetenschap voor…. bla bla bla…..

Ik zie het wel, ik weet het ook en ik doe er wat aan. Dat maakt mij overigens niet beter dan anderen. Gelukkig mis ik die arrogantie. Sinds ik mijn ego wat minder belangrijk vind, heb ik ook steeds minder last van arrogantie. Uiteindelijk blijkt het je namelijk niet te helpen en levert het je alleen maar woede en frustratie op.
Ik ruim dus zwerfafval op. Helaas kan ik geen CO2 opruimen, of kernafval of andere troep, maar ik probeer te voorkomen dat het mijn leven in sluipt. Ik werk aan een mooiere wereld, met alle vaardigheden en tekortkomingen die ik heb.
In 2015 ging ik weer op Terschelling op vakantie en besteedde een belangrijk deel aan het opruimen van zwerfafval. Ik liep langs de duinkant, de branding en reed met de Milieujutter mee. En daar geniet ik van. Net als dat sommige mensen genieten van het financieel steunen van Greenpeace, andere mensen hun buurvrouw helpen met de afwas omdat ze reuma heeft en weer anderen die een zonnepaneel op hun dak plaatsen.

Het meeste zwerfafval gooide ik direct weg, maar ik wilde ook een kunstwerk maken (geïnspireerd op Anne van Dalen) en bewaarde dus mooie stukjes voor een einddoel. Een visnet, een kapotte bezem, wat dopjes, Russische shampoo, een aansteker en nog wat plasticjes en VOILA een poppeke! Mijn oudste zoon Zeb hielp en zei ineens: het lijkt wel een spook! Gemaakt van zwerfafval…
Ik doopte het tot #zwerfie spook. alleen de foto kan ons herinneren aan het bestaan, want ik heb de meeste onderdelen weggegooid: de boei bewaar ik en de doppen gaan naar blindengeleidehonden. In zekere zin symboliseert het de arrogantie, hopelijk kunnen we dat spook ook eens weggooien.

Wat ik wil zeggen? Ik weet het niet…. Ik weet alleen dat ik mijn pijlen richt op een schone en duurzame wereld en dat ik ook niet weet hoe we daar komen. Ik weet alleen dat problemen laten liggen niets oplost, klagen ook niet. Alleen zo goed mogelijk doen, dat werkt. Daarom noem ik mijzelf ook Klean, zoek zelf maar op deze site wat dat voor veel mensen betekent en misschien kan jij dan ook eens Klean worden.