Rene RovekampOp 12 november 2015 was ik te zien op televisie. Een collega vond dat erg leuk en stelde voor om dat op de afdelingsite te publiceren. Om dat zonder inleiding te doen vond ik raar, dus besloot ik om er een blog omheen te schrijven in het kader van de week van de werkstress.

Omdat ik zoveel positieve reacties hierop kreeg, wil ik het blog ook hier graag delen. 

Dankbaar voor zoveel lieve reacties.

Met opgeruimde groet,
René Rövekamp

 

Blog op afdelingsite

In mijn vrije tijd ruim ik veel zwerfafval op. Soms ruim ik maar één stukje per dag op, meestal iets meer. Het is het kleinste wat ik kan doen aan een probleem die ik heel erg groot vind; de groei van de Plastic Soep. In het kader van de week van de werkstress wil ik dat graag met jullie delen.

Ik hoor je bijna denken, dat het een privé aangelegenheid is. Excuses daarvoor, maar zakelijk en privé gescheiden houden is op dit gebied voor mij steeds lastiger. Want ook als ik naar kantoor loop, kom ik dagelijks van alles tegen, waar ik niet overheen kan stappen zonder het op te rapen. Zelfs tot vlak voor de ingang van kantoor liggen iedere dag weer stukjes afval waarvan iemand dacht; “ach, dit ene dingetje, wat maakt het uit”. Een aantal collega’s weten dat ik zwerfafval opruim en er zijn er zelfs die het gezonde opruim-virus ook al te pakken hebben. Een mooi compliment als ik iemand mocht inspireren om gewóón te doén.

Oprapen van zwerfafval is voor mij een therapeutische manier om mijn hoofd leeg te maken. Ik wandel graag, met de hond, en dan ruim ik de troep op die ik tegenkom en laat en mentale ballast achter. Je bent fysiek bezig in de buitenlucht, je laat de wereld een stukje schoner achter dan je haar aantrof en je kunt je gedachten even van je af zetten. Een positieve manier om te ontspannen, heerlijk.

Het brengt me meer met mijn omgeving in contact. Ik kom mooie mensen tegen op straat, waar ik anders nooit een praatje mee zou hebben gemaakt. Zelfs de koeien en paarden in de weilanden waar ik langs kom, tonen meer interesse in wat ik aan het doen ben en sinds ik opraap wat er niet thuis hoort, zie ik ook meer van wat moeder Natuur te bieden heeft. Ik heb er mijn omgeving er steeds meer door wete te waarderen. Allemaal zaken die mij gezonde afleiding geven en mijn batterij doen opladen.

Opruimen van zwerfafval gaat voor mij wel verder dan een gezonde manier om te ontspannen. Door erover te bloggen en gebruik te maken van sociale media probeer ik, op een positieve manier, anderen bewust te maken van de gevolgen van zwerfafval. Natuurlijk, anderen zouden het niet achteloos weg moeten gooien, ‘weg’ bestaat namelijk niet. Ik ruim de troep ook niet zozeer op ván een ander, maar vóór een ander.

Door te laten zien dat ik het belangrijk genoeg vind om het op te rapen, hoop ik anderen te inspireren om het niet meer op straat te gooien. Onlangs mocht ik meewerken aan een programma van Omroep Tilburg voor de Raad. In de maandelijks serie ‘Tilburg Spreekt’ komen steeds burgers aan bod in het kader van het participatie project ‘Tilburg knapt op’ (3 min).

Sinds ik zwerfafval opruim, ben ik mij er ook meer bewust van, dat we eigenlijk veel te veel onnodige verpakkingen gebruiken en ik probeer mijn steentje bij te dragen door bewuster boodschappen (met een eigen tas) te doen en mijn afval goed te scheiden. Ook op de werkvloer gooi ik afval beter gescheiden weg. Voorheen was ik in mijn haast best eens te lui en deed ik voor mijn eigen gemak alles bij het restafval, terwijl de contractbeheerder schoonmaak zoveel zorg besteedt aan de afvalstromen. Door ons afval goed te scheiden, kunnen we met elkaar zorgen dat de collega’s bij afvalmanagement met minder inspanningen die afvalstromen in goede banen kunnen leiden. Door zoiets kleins te doen, kun je dus zelfs de werkdruk voor collega’s die je misschien niet eens zo goed kent, heel makkelijk verbeteren.

Zeg dan maar, dat het ene kleine dingetje wat je doet niets uitmaakt.