Opvoede

(Ingezonden gedicht in West Fries)

Opheden leve we al bar in ’n weggooitoid.
Niet iederien is deermee even bloid.

Wete jolle nag, hoe of ’t vroeger was?
Toen had je nag melk, fris en bier in glas.

Voor je lege flesse kreeg je meistens 25 cent,
maar dát benne we opheden amperan nag wend.

Veûl drankjies zitte nou in plastic of in blik en oftig denk ik:

“Hadde ze die spulle maar nooit bedocht!”

Maar toch worre d’r miljoene van die verpakkinge verkocht. Tja…. en die moete, as ze leeg benne, allegaar in ’t vulliesvat.

“Nôh, nei ‘oor!”, denke d’r ’n zoôt: “Op streit is plek zat! en leite we ok lekker wat troep make langs de ôtewege.”

Voor moeder netuur is dat bepaald gien zegen.

Blikjies en plastic fleskies mikke ze lekker veer in de struike. Weerom zou je aigenlijk ‘n vulliesvat gebruike?

Oftig gaan d’r, in lang gras, lege blikjies deur ‘n maaimesien.
‘Den benne d’r weer peeuwende joôskies, met ’n bloedend bien.

Veul mense dumpe vullies zommaar in ’n natuurgebied of in ‘n sloôt.
Maar …móin ergernis deerover wort zô lenigiesan wel pittig groôt.

Toch hewwe vaders en moeders hullie joôskies vroeger vast wel ‘t opreûmen leerd,
maar… we dede dat opvoeden, loikt ’t, zeker toch een klain beetje verkeerd.

Maar ……déer hew ik lesten ’n oplossing voor zocht,
dat….toen hew ik dut bedocht:

We draaie dat opvoeden voortaan gewoôn maar om!
Misskien snappe ze ’t dén en gaan de wiele bai die troepmakers wél aarsom.

We zegge gewoôn teugen die joôs:

“Maak op streit maar ’n grôte troep
en leit de plastic zakke maar nei de ôciaan toe waaie, want die kome den mooi in de plastic soep.

Toe maar! Gooi állies gewoôn maar óveral neer!”

Wie weet helpt dát en doen ze dat weg-smoiten den demie gien meer.

Nei, dat omgekeerde opvoeden, bedocht ik echt niet voor de grap.
Misskien wort, op die menier, ôze mooie wereld gewoôn wél weer skoôn en gnap.

Trijnie Bakker / Alkmaar 23-7-2015